Cömertlik
 

Derler ki, ünlü Emevi Hükümdarı Ömer

Bin Abdülaziz’in yüzüğünde bir taş vardı.

Kuyumcular buna paha biçemiyorlardı. Bir

yıl bir kayıplık oldu, halkın dolunayı indiren

yüzü, hilale döndü. Halife ahaliden rahat ve

kudret görmeyince, tek başına gönül rahatlığı

içinde kalmayı insanlık saymadı. İnsan halkın

dimağındaki zehiri görür, görür de boğazından

tatlı su geçer mi? O da fakirlere, yetimlere

acırdı. Emir verdi, yüzüğü gümüş paraya

sattırdı. Yoksullara ve muhtaçlara dağıttırdı.

Diyordu ki: “Halkın kalbi yoksullukla yaralı

iken, padişahlar üzerinde süs çirkin gider. Ben

taşsız bir yüzük de takabilirim. Ama halkın acı

ve elem çekmesi doğru olmaz.” Halife kendi

tahtında rahat uyurken, fakirin rahat yatacağını

zannetmem. Kimse sanmaz. Halkın rahatlığını

kendi rahatına tercih eden kimseye ne mutlu…

İzzettin İsmail